กลับมาอีกครั้งในรอบ 5 ปี
ชีวิตมันช่าง ไวจริงๆ ตอนนี้อายุ 38 แล้ว เหมือนว่าตัวเองเพิ่งเกิดมาไม่นาน ต้องยอมรับเลยว่ายังไม่ประสปความสำเร็จในชีวิตเลยสักกะอย่าง น้องๆที่หลงเข้ามาอ่านก็อย่าเดินตามนะครับ 555
หลังจากที่ผมไปทำงานที่ระยอง ได้สองปี เป็นออกแบบเครื่องจักรกับบริษัท เล็กๆ กับย้ายสายไปเป็น สายก่อสร้าง งานระบบประกอบอาคาร อีก 2 ปี รวมแล้วทำงาน 3 ปี โหยังไม่ได้เท่าที่เรียนมาเลย เรียนวิศวะเครื่องกลตั้ง 5 ปี แต่ทำงานจริงๆแค่ 3 ปี มีอันต้องกลับมาเลี้ยงลูก เพราะมีปัญหาครอบครัว และในช่วงนี้เป็นช่วงที่ผมรู้สึก ไร้จุดหมายกับชีวิตมากที่สุด ไม่มีเป้าหมาย ไม่มีแรงจูงใจ เรื่อยๆเปื่อยๆ นึกถึงเมื่อก่อนที่ไกล้จะเรียนจบ ผมอยากทำอันนั้นอันนี้เยอะแยะมากมาย แต่เหมือนชีวิตมันซ๊อตไปดื้อๆ จนถึงวันนี้ วันนี้ วันที่ 18/3/2020 เป็นวันที่ผมจะเริ่มต้นใหม่ทุกอย่าง ทั้งร่างกายและจิตใจ ท่ามกลางวิกฤตของประเทศเลยก็ว่าได้ คือ ไวรัสโควิท ระบาดไปทั่วโลก
คือรู้เลยว่าชิวิตเรามันไม่แน่ไม่นอน ในท่ามกลางวิกฤต มันย่อมมีโอกาศเสมอ แต่ผมยังมีลูก มีแม่ มีน้องชาย ที่ช่วยกันพยังบ้านหลังหนี้โดย มีหนี้อยู่ที่ 2,300,000 บาท ผ่อนเดือนละ 28000 ระยะเวลา 15 ปี
โดยที่ผมและน้องชาย ไม่มีอาชีพประจำ แต่็จับพลัดจับถูมาสองสามปีละ ยิ่งช่วงนี้เจอ โควิท-19 เข้าไป เงินทองก็หายากขึ้น แต่รายจ่ายมันยังเท่าเดิม 555
น้องคนไหนก่อนที่จะสร้างหนี้ ก็ดูสภาพคล่องก่อนนะครับ สำหรับผมหนี้ก่อนหนี้ ผมไม่เคยสนใจเลยเมื่อก่อน เพราะเป็นหนี้ที่ แม่กับแฟนของแม่ กู้แล้วมาสร้างบ้านหลังนี้ แต่ตอนนี้แฟนของแม่เขาแยกทางกันแล้ว ภาระทุกอย่างก็ตกอยู่กับพวกเรา 3 คน ที่ไม่มีรายได้ประจำสักคน ผมไม่สามารถไปหางานทำข้างนอกบ้านได้เนื่องจากผมต้องเลี้ยงลูกทั้งสองคน และสิ่งที่ผมจะต้องทำคือ หารายได้จากที่บ้าน เอาละวันนี้ก็เกริ่นเท่านี้ก่อน ขอจบเอาแบบนี้ดื้อๆแหละ เดี๋ยวค่อยมาต่อกันไหม่นะครับผม
กำลังติดตามครับผม
ตอบลบ