ออกจากรั้วมหาลัย มุ่งสู่โลกกว้างแห่งเมืองอุสาหกรรม "เมืองระยอง"

         หลังจากจบป.ตรี สาขาวิศวกรรมเครื่องกล ด้วยโปรเจคอบแห้งผักเชียงดา จากเมืองเหนือ มุ่งหน้าลงใต้ ลงไปตามหาความฝันของ วิศกรป้ายแดง GPA 2.8 (คิดว่าเยอะนะฮ๊่ๆ แต่ไม่เคยได้ใช้มันเลย) คือการเป็นวิศกร ในโรงงานได้เงินเดือนเยอะๆ แต่ผมไม่ได้เข้าไปทำในบริษัทใหญ่ๆ ตามที่ตั้งใจไว้หรอกนะครับ พอดีรุ่นพี่ที่อยู่ระยองซึ่งได้เปิดบริษัทเองทำเกี่ยวกับงานเครื่องจักร โครงสร้างต่างๆ ป้อนให้โรงงาน หรือเขาเรียกกันว่า Maker ครับ บริษัทที่ทำเกี่ยวกับแนวๆนี้มีเยอะมาก ทั้งที่ตั้งเป็นบริษัทเอง หรือ เป็น หจก. โดยทำแค่คนเดียว ก็มี แต่พวกที่ทำแบบนี้ จะมีงานก็คือ Conection เพื่อนฝูงที่เรียนมา เพื่อนฝูงเจอกันในวงเหล้า คนรู้จัก และการบอกต่อๆ เท่านั้นครับ  

       แล้วทำไมผมถึงได้มาทำกับบริษัทนี้ละ 

        เมื่อครั้นจบใหม่ๆ ผมยังไม่ได้ใบ transcript มีแค่ใบรับรอง พอดีพี่ที่เปิด บริษัทอยู่ระยองกลับบ้าน นั่งกินเบียร์ด้วยกันแล้วก็ชวนผมลงไป โดยให้ความหวังอันสวยหรูว่า เงินเดือน 17000 ไม่รวมค่าหอพักและค่าอาหาร ทำงาน Design เครื่องต่างๆ Make to Order ไม่ต้องตอกบัตร ไม่ต้องเข้า 8.00-17.00 และได้ค่าคอมมิสชั่นเมื่องานจบ 7-10% ของราคางาน แหมกำลังว่างงานอยู่พอดี จบใหม่ด้วย ใครจะพลาดละครับ เพราะเพื่อนๆ ผมก็อยู่นู้น 2-3 คน ตกลงทันทีครัช....

      แล้วผมก็จากบ้านไป ฝากลูก 1 เมีย 1 ในท้องอีก 1 T-T แค่คิดก็เหนื่อยแล้ว ฮ่าๆ อาทิตย์แรก 1 เดือนแรก บอกตรงๆเลยครับว่าเหงาสุดๆ อยากกลับบ้านมาก การเริ่มตั้นอะไรบางอย่างนี้ยากจริงๆ ผมเข้าไปยังห้องพักที่เขาจองไว้ให้ สุดยอดครับ เดือนละ 2500 มีแต่ห้องจริงๆ ร้อนก็ร้อน ไม่มีอะไรสักอย่าง แม้แต่กระทั้งขันน้ำ ล้างโถส้วม ผมตัดสินใจ ไม่นอนที่ห้องกลับมายังบริษัท ขอนอนที่ ออฟฟิต อย่างน้อยก็มี โต๊ะ มี Internet จากนั้นมาผมก็ไม่เคยเข้าไปที่ห้องนั้นอีกเลย ยังดีที่มีคนมาอยู่แทน มิฉะนั้นก็ต้องเสียค่าประกันห้องไปฟรีๆ แน่

สภาพแวดล้อมในระยอง ในความคิดผม

     เอาเป็นว่าบทความนี้ผมจะเล่าบรรยาการที่ผมได้ไปสัมผัส ที่ระยองมานะครับ ที่ที่ผมทำงานนั้นอยู่ใน อำเภอปลวกแดง ที่นอนของผมมี 2 ที่คือ หอเพื่อนผม ในอ.เมืองระยอง และที่ ออฟฟิต ปลวกแดง ทั้งสองห่างกันประมาณ 50 กิโลเมตร ที่นี้มีนิคมอุสาหรรม มาก มาก จนผมไม่รู้จะบรรยายยังไง และก็ยังมีนิคมอีกหลายที่ ที่กำลังจะตั้งขึ้น เพราะพื้นที่แถวนั้นเป็นเขต พื้นที่อุตสาหกรรมสามารถตั้งนิคมได้ หรือเขาเรียกว่า พื้นที่สีม่วง   แน่นอนครับเมื่อโรงงานเยอะ งานเยอะ คนเยอะ ทุกๆอย่างก็เยอะตาม เท่าที่ผมดูนะครับ คนไทยกับคนเขมร เกือบมีจำนวนเท่าๆกัน นะครับ เขมรพวกนี้ มีรถใช้กันนะครับ อากาศที่ระยองนี้ร้อนครับ ผมอาจตกบ่อยอยู่เหมือนกัน แต่ก็ร้อนอยู่ดี ชีวิตคนแถวนี้ส่วนใหญ่จะอยู่หอพักเป็นห้องแถวชั้นเดียวซึ่งมีเยอะมากในระยองราคาประมาณ 3000 จอดรถหน้าห้อง เพราะแถวนี้ที่ดินเขา ไม่ปลูกยาง มันสัปหลัง ก็ทำหอพักเป็นส่วนใหญ่

          ก็อย่างที่บอกแหละครับ 3000 นี้มีแค่ห้องจริงๆ แต่ในรูปยังดูดีนะครับ แถวปลวกแดงนี้หอแบบนี้จะสร้างหันหน้าชนกัน และหลังชนกัน สลับไปมาๆ จนเต็มพื้นที่ คนจะเยอะมากๆ วันเสาร์หรืออาทิตย์ไม่ต้องพูดถึงครับ ต้องมีเกิน 5 ห้องที่ปาตี้กันเที่ยงวันยันเที่ยงคืนนู้นแหละครับ ตามสไตล์ คนทำงาน เช้ามาก็ต่างคนไปทำงาน รายได้ที่นี้ค่อนข้างสูงครับ เพราะโอที บางทีทำกันถึง 4ทุ่ม-เที่ยงคืน ฮอลิเดย์เพียบ หากคนที่มีวินัยในการเงิม ผมว่าพอมีเก็บครับ

           ผมสังเกตุนะครับ คนที่ขายของตอนเช้า(ข้าวเหนียวหมูปิ้ง ของกิน) หาลูกค้าติดแล้วจะสบายครับรายได้ไม่ต่ำวันละ 1000 แน่นอน เหมือนกับหนังสือเล่มหนึ่งที่ว่า ยุคขุดทองที California คนที่รวยไม่ใช่คนที่ขุดทอง แต่เป็นพ่อค้าแม่ค้ามากกว่า เพราะคนต้องกินทุก 3 มื้อ ทุกวันนะครับ แถวนั้นตอนกลางคืนผมมักจะไม่เที่ยว เพราะในส่วนตัวผมคิดว่าอันตรายนะครับ คนเยอะ คนเมา ต่างชาติเยอะ ใครเป็นใครก็ไม่รู้ ผมได้ยินข่าวโป้งเดียวจอดก็เยอะครับ ถ้าหากไปดื่มไปกิน แนะนำว่ากินอย่างสงบดีกว่าครับ ฮ่าๆในเรื่องตำรวจนะครับผมบอกตรงๆ ผมไม่ค่อยเห็นจริงๆครับหรือ คนมันเยอะมากหรือปล่าวก็ไม่รู้ แต่เห็นบ่อยคือตอนตั้งด่านตรวจรถนี้แหละครับ 

           สถานที่ท่องเที่ยวก็โอเคนะครับ แต่คนเยอะมากๆนะครับยิ่งวันหยุดไม่ต้องพูดถึง ทีผมเคยไปก็แถวชายทะเล อ่างเก็บน้ำดอกกราย อ่างเก็บน้ำหนองปลาไหล (อ่างนี้ส่วนใหญ่ไปดูเพื่อนตกเบ็ดครับ) อาหารแถวชายทะเล ผมว่าแพงนะครับ ยิ่งแถวหาดแม่รำพึง โอ้แม่เจ้า แพงมาก .... ส่วนใหญ่ผมกับเพื่อนจะไปซื้อที่ตลาด บ้านเพ อาหารสด และถูกกว่าข้างทะเลมาก ครับ แล้วมาทำเองครับ (ผมเป็นคนชอบทำอาหารมากๆ เป็นเชฟประจำวงเหล้าและวงข้าวนะครับ55)

        ระยองหากจะมาเที่ยวนั้นที่เที่ยวและที่ทำบุญเยอะนะครับ แต่วัดแถวนี้ค่อนข้างรวยแล้วนะครับผมคิดเอาเองนะครับ เพราะที่ระยองคนทำบุญเยอะมากๆ คนรวยก็เยอะ สำหรับน้องๆคนไหนที่จะลงไปทำงานที่ระยองนะครับ ผมแนะนำว่าลองดูว่ามีคนรู้จักอยู่ระยองหรือปล่าว เพราะถ้าจะมาบุกเบิกเองผมมองว่าค่อนข้างลำบากนะครับ ลงมาเงินติดตัวนี้ขออย่าต่ำ 10000 นะครับ เพราะถ้ายิ่งนานไปแล้วยังหางานไม่ได้ เงินก็จะหมด คววามเครียดจะเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณเลยนะครับ หากมีเพื่อนหรือคนรู้จักก็พออาศัยกันได้ แต่ถ้าได้งานแล้วชอบในงานที่ทำก็ขอให้วางแผนการเงิน การออมให้ดีนะครับ อย่าใช้จ่ายจนเพลิน หรือหลงไปกับสภาพแวดล้อมนะครับ ลองดูสักปี แล้วอย่าเพิ่งสร้างหนี้ใหญ่เช่น รถ บ้าน นะครับ แล้วควรคิดแผนอีก 5 - 10 ปีข้างหน้า ว่าตัวเองจะทำอะไรนะครับ หรือจะอยู่โรงงานระยองไปจนถึง 10 ปีก็แล้วแต่ความชอบส่วนบุคคล 

            ส่วนผม 1 ปี ผมว่าที่นั่นมันไม่เหมาะกับผม 1 ปีผม ไม่ค่อยชอบผมก็เลยกลับมาอยู่บ้านครับ 55 คิดถึงลูก 2 คน แม่ก็แก่ อีก ดีกว่าทนอยู่ ทำงานไปผมก็คิดว่างานจะออกมาไม่ดี สุดท้ายนี้ขอให้คนที่กำลังจะไปตามหาความฝัน ในเมืองอุสาหกรรม ได้งานที่ชอบที่รักนะครับ หรือหากใครต้องการสอบถามเรื่องราวต่างๆก็ ทักมาทาง facebook ได้นะครับ ่ส่วนเรื่องการทำงานของผมนี้เกียวกับการออกแบบ ใช้ Inventor กับ Autocad ล้วนๆนะครับ เอาไปเป็นบทความหน้านะครับ วันนี้กะจะเขียนเล่าโปรเจคแรก แต่ดันนอกเรื่องโม้ไปหน่อย ฮ่าๆ ...